Przy jednym z bloków na ulicy Kazimierza Wielkiego, śmietnik stał się tematem większym niż nadchodzące wybory prezydenckie, różnice światopoglądowe i pogoda razem wzięte. Placyk gospodarczy, który od lat służył mieszkańcom jako spokojne miejsce na pożegnanie się z codziennymi odpadami, zamienił się ostatnio w prawdziwą arenę konfliktu. Wszystko zaczęło się od bezdomnego lokatora, który upodobał sobie kontenery jako miejsce do spania.
Po kilku zgłoszeniach i interwencjach udało się go przepędzić, a „nowoczesne” rozwiązanie w postaci zamka na klucz miało raz na zawsze przywrócić porządek. No i przywróciło… chaos. Jak się bowiem okazało, wielu mieszkańców tego tajemniczego kluczyka nie posiada, nie pamięta, gdzie go schowało, albo zwyczajnie wychodząc z odpadami zapomina, że śmietnik to już nie salon – nie wchodzi się ot, tak. Efekt? Worki lądują pod drzwiami, niczym niechciane prezenty, tworząc nieprzyjemny zapachowy klimat dla przechodniów i doskonałą stołówkę dla szczurów, z którymi osiedle walczy bardziej zawzięcie niż z gołębiami okupującymi parapety.
Wisienką na torcie tej śmietnikowej sagi jest ogłoszenie, które zawisło na drzwiach placyka gospodarczego. Jeden z mieszkańców, widocznie mając dość tej całej sytuacji (i być może również zapachu), postanowił w prostych, żołnierskich słowach ocenić sąsiedzkie zwyczaje. Nie zabrakło mocniejszych określeń, a między wierszami można wyczytać nutę rozczarowania ludzką naturą.
Czy to zwykłe lenistwo, czy może forma biernego oporu wobec nowych zasad? Jedni marzą o porządku, drudzy wolą wyrzucić worek gdzie popadnie. A śmietnik, niczym cichy bohater tej opowieści, wciąż stoi zamknięty, milczący, obserwując to wszystko zza krat. I czeka. Może ktoś wreszcie znajdzie klucz? Dosłownie i w przenośni…
